Η Συμβολή της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας στην Εθνική Αμυνα & Ασφάλεια της Χώρας


Η αμυντική βιομηχανία θεμελιώνεται στα άρθρα 173 και 352 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χαρακτηρίζεται από οικονομικές και τεχνολογικές συνιστώσες που αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας. Η εξάλειψη του κατακερματισμού της αγοράς μέσω της σταδιακής καθιέρωσης μιας ευρωπαϊκής αγοράς αμυντικού εξοπλισμού θα περιόριζε τη γραφειοκρατία, θα ενίσχυε την καινοτομία και θα περιόριζε την επικάλυψη αμυντικών προγραμμάτων και έρευνας.  

 Η Ελληνική αμυντική βιομηχανία 


Η Ελληνική αμυντική βιομηχανία αποτελείται από ένα πλέγμα βιομηχανιών υπό κρατικό έλεγχο και ιδιωτικών, καθώς και μικρομεσαίων εταιρειών που παράγουν ολοκληρωμένα προϊόντα, κύρια υλικά, εξαρτήματα, ανταλλακτικά κλπ. και έχουν τη δυνατότητα παροχής υπηρεσιών στον τομέα εκπαίδευσης, συντήρησης και επισκευής αμυντικών υλικών.

Παράγει υλικά αυστηρών στρατιωτικών προδιαγραφών και υψηλής τεχνολογίας τα οποία συνοπτικά και κατά κατηγορίες είναι:

  • Πυρομαχικά και εκρηκτικά.
  • Όπλα και οπλικά συστήματα.
  • Στρατιωτικά και τεθωρακισμένα οχήματα.
  • Πλοία του Πολεμικού Ναυτικού.
  • Αεροπορικό υλικό.
  • Ηλεκτρονικά και ηλεκτρολογικά υλικά.
  • Υλικά τηλεπικοινωνίας.
  • Οπτικά και Ηλεκτροοπτικά.
  • Ανταλλακτικά περίπου 40.000 είδη.
  • Διάφορα άλλα είδη, όπως φουσκωτά σκάφη, καλώδια, μάσκες προστασίας από χημικά αέρια, αλεξίσφαιρα γιλέκα , μπαταρίες κ.α.

Εφόσον η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να δαπανά για την άμυνά της περίπου το 4-5% του ΑΕΠ  είναι επιβεβλημένο να έχει αμυντική βιομηχανία η οποία, έστω και αν από ορισμένους θεωρείται «αναγκαίο κακό», μπορεί με ορθολογική διαχείριση να έχει πολύ θετικά αποτελέσματα. 


Έτσι ένα μέρος των δαπανών που ξοδεύει η χώρα μας για τα Εξοπλιστικά προγράμματα, πρέπει να παραμένει στην Ελλάδα, υπό μορφή υποκατασκευαστικού έργου  ή συμπαραγωγής. Δηλαδή με πιο απλά λόγια να κατασκευάζονται αμυντικά προϊόντα από  Ελληνικά χέρια. 




Η μεγιστοποίηση της Ελληνικοποίησης των αμυντικών προϊόντων, θα έχει ως αποτέλεσμα:

Πρώτον, την μετατροπή σε κοινωνική παροχή μέρους των αμυντικών δαπανών για τα εξοπλιστικά προγράμματα, με την απασχόληση ανθρωπίνου δυναμικού και την μείωση κατά το δυνατόν της ανεργίας.

Δεύτερον, την αυτάρκεια σε αμυντικά υλικά, σε περίπτωση που για κάποιο λόγο δεν θα είναι δυνατή η προμήθεια αμυντικών υλικών, από οίκους του Εξωτερικού.

Τρίτον, τη συμμετοχή στην ανάπτυξη της έρευνας και τεχνολογίας.

Τέταρτον την συμμετοχή της χώρας στην γνώση και ανάπτυξη και εκπαίδευση ειδικευμένου προσωπικού.


Η συμμετοχή των Ελληνικών Αμυντικών Βιομηχανιών στα εξοπλιστικά προγράμματα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων μπορεί και πρέπει να πραγματοποιείται. Άλλωστε σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οι κρατικές, έχουν εκσυγχρονιστεί και διαθέτουν την κατάλληλη υποδομή, εμπειρία και γνώσεις για την κατασκευή ποιοτικών αμυντικών προϊόντων, σύγχρονης και υψηλής τεχνολογίας.

Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι όλες οι Αμυντικές Βιομηχανίες παρακολουθούν τις διεθνείς εξελίξεις και προσαρμόζονται ανάλογα, δημιουργώντας συνεργασίες κυρίως με βιομηχανίες του εξωτερικού που παράγουν προϊόντα προηγμένης τεχνολογίας.   


Τι απουσιάζει;

  • Πολιτική ηγεσία που να καθορίζει στόχους και ρόλους
  • Έγκαιρος μακροχρόνιος προγραμματισμός των αναγκών σε αμυντικά υλικά.
  • Συμπαραγωγή στα υπό προμήθεια οπλικά συστήματα σε εξαρτήματα που εμείς θα επιλέγουμε…
  • Εξυγίανση των βιομηχανιών, έμφαση στην έρευνα και ανάπτυξη.
  • Επιχειρηματικές συμμαχίες με επιχειρήσεις τεχνολογικής αιχμής.
  • Πολιτική βούληση  για την προώθηση των εξαγωγών.
  • Αύξηση δαπανών για την έρευνα και ανάπτυξη αμυντικών υλικών.
  • Ο προσδιορισμός ολοκληρωμένων εθνικών θέσεων για οπλικά συστήματα και ο καθορισμός προτεραιοτήτων.
  • Η χρησιμοποίηση στο μέγιστο δυνατό των βιομηχανιών που έχουν δυνατότητες και τεχνολογική βάση.  
  • Ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός που πρέπει να εκτείνεται πέραν των 15 ετών.
  • Η έρευνα και ανάπτυξη νέων υλικών, γιατί είναι ο τομέας με τα περισσότερα πλεονεκτήματα όταν υλοποιείται με συνεργασία
  • Η απόκτηση υλικού με συνεκτίμηση της οικονομικής, βιομηχανικής, τεχνολογικής, αναπτυξιακής, επιστημονικής και εξωτερικής πολιτικής.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου