Επανεκκίνηση του... τίποτα

Ο κ. Χατζηδάκης θυμίζει ολοένα και περισσότερο στην τακτική επικοινωνίας του τον -προκάτοχό του επί των κυβερνήσεων Παπανδρέου και σήμερα συγκυβερνώντα και συνάδελφό του- κ. Χρυσοχοΐδη.
 Και οι δύο, από την κρίσιμη θέση του υπουργού Ανάπτυξης, αποδύθηκαν με μεγάλη επιμέλεια στη μοιρασιά μεγάλης ποσότητας κοινοτικών κονδυλίων. Αυτό δεν θα ήταν επιλήψιμο αν η ταλαιπωρημένη από την ύφεση και διψασμένη για κεφάλαια ελληνική αγορά δεχόταν πράγματι αυτές τις ενέσεις ρευστότητας.
 
Το πρόβλημα είναι ότι ο καταιγισμός ρευστότητας που φαίνεται να προέρχεται από το υπεύθυνο για την ανάπτυξη της χώρας υπουργείο διοχετεύεται κυρίως μέσω... δελτίων Τύπου και τροφοδοτεί περισσότερο την τρέχουσα ειδησεογραφία, παρά την ίδια την ελληνική αγορά.

Χθες, ο υπουργός Ανάπτυξης διοχέτευσε και πάλι... αυξημένη ρευστότητα, το ύψος της οποίας υπερβαίνει τα 2 δισ. ευρώ για τους τέσσερις τελευταίους μήνες του έτους. Πρόκειται για μέγεθος πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα σε μια αγορά η οποία αναζητά με πολύ άγχος και το τελευταίο διαθέσιμο ευρώ, αφού το περίφημο δημοσιονομικό πλεόνασμα δεν έχει ακόμη φθάσει σε αυτήν. 

 Αλλά... πάντα υπάρχει ένα «αλλά» στο συγκεκριμένο υπουργείο, το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων -695 εκατ. ευρώ- προέρχεται από το Πρόγραμμα Επιχειρηματικής Επανεκκίνησης και όποιος έχει λίγο καλή μνήμη μπορεί να θυμηθεί ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα είχε... επανεκκινηθεί και πριν από τέσσερις μήνες. Στις 30 Απριλίου του 2013 ο υπουργός δήλωνε: «Ξεκινάει ΣΗΜΕΡΑ το Πρόγραμμα “επιχειρηματική επανεκκίνηση”, ένα πρόγραμμα για κεφάλαια κίνησης και για επενδύσεις, που αφορά σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ύψους 550 εκατομμυρίων ευρώ, με επιδοτούμενο επιτόκιο. 

Από ΣΗΜΕΡΑ μπορούν οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, είτε εκείνοι που έχουν υφιστάμενες επιχειρήσεις είτε αυτοί που θέλουν να δημιουργήσουν καινούργιες, να απευθυνθούν σε 14 διαφορετικές τράπεζες προκειμένου να το αξιοποιήσουν». Χθες, λοιπόν, το πρόγραμμα ξεκίνησε και πάλι, ενώ μέσω των ίδιων δηλώσεων διαπιστώνουμε ότι τον Απρίλιο το πρόγραμμα ήταν μεγέθους 550 εκατ. και τώρα «αβγάτισε» στα 695 εκατ. ευρώ.
Εύλογα θα σχολιάσει κανείς ότι, αν και στη μία και στην άλλη περίπτωση η ρευστότητα είναι εικονική και επικοινωνιακή δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία το ακριβές μέγεθός της... Είναι αδιάφορο αν για τη μη διοχέτευση αυτής της ρευστότητας έχει ευθύνη και το τραπεζικό σύστημα μέσω του οποίου φθάνει στην αγορά. Το υπουργείο όφειλε να ομιλεί μόνο αν ήταν βέβαιο ότι μπορούσε να πράξει και όχι να υπόσχεται «μπαλκονάτες» χρηματοδοτήσεις. Και ακόμη περισσότερο, όφειλε να ομιλεί απολογιστικά για το πόσα κονδύλια έχουν φθάσει πραγματικά στους τελικούς αποδέκτες. Αλλά για να κάνεις απολογισμό πρέπει να έχεις κάτι να συμπεριλάβεις σε αυτόν... 

 ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - nfran@naftemporiki.gr