Τo ’21 είναι για μένα ένα πολύ σύνθετο και περίπλοκο φαινόμενο. Δεν είναι απλό. Υπήρξε η πρωταρχική γραμμή, ας πούμε, του Παπαρρηγόπουλου, που το ’βλεπε σαν μια εξέλιξη της εθνικής ιδέας. Μετά ήρθε ο Κορδάτος που χτύπησε, με την κοινωνική σημασία της επανάστασης, την πιο πάνω γραμμή, για να δείξει ότι η επανάσταση είχε κοινωνικό χαρακτήρα, σαν αντίβαρο. Και το ίδιο το ’21 είναι και κοινωνική επανάσταση, γιατί πήγε να βγάλει απ’ την Οθωμανική φεουδαρχία τον Ελληνισμό, και εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση γιατί έβγαζε τους υπόδουλους από τον ξένο ζυγό, από την εθνική καταπίεση.
Πέρασαν 197 χρόνια από την εξέγερση των Ελλήνων ενάντια στον Τούρκο κατακτητή. Οδηγός τους η εθνική ιδέα, η εθνική αφύπνιση, που σφυρηλατήθηκε μέσα από την σκλαβιά με σκοπό την υπεράσπιση των ύψιστων  ιδανικών, της εθνικής και πολιτικής ελευθερίας. 
Οι υπόδουλοι Έλληνες επιθυμούσαν διακαώς την απελευθέρωσή τους από τον τουρκικό ζυγό και από κάθε υποταγή, που τους στερούσε το δικαίωμα να είναι κυρίαρχοι.